PROLOG

Jest prolog. Mam nadzieję, że przyjmiecie go pozytywnie. Jutro lub pojutrze dodam bohaterów. Pierwszy rozdział powinien niedługo się pojawić. Napiszcie, co o nim sądzicie :>

Ben Cocks- So Cold

 Wojna się skończyła, zabierając wszystko, co kochałam. Zabrała mi przyjaciół, zabrała rodziców, zabrała dom, poczucie bezpieczeństwa. Teraz, stojąc na gruzach Hogwartu, nie mam dokąd się udać. Czuję się pusta, pozbawiona jakiejś cząstki samej siebie. Patrzę w zachodzące słońce i nagle osuwam się na ziemię, zwijając w kłębek i dając upust wszystkim emocjom. Płacząc, krzyczę, próbując pozbyć się tego wstrętnego uczucia bezsilności, ale to nic nie daje, ukłucie w sercu zostaje. Wstaję i powoli wracam do mojego domu. Wchodzę do niego po raz pierwszy od zakończenia wojny.

Drzwi są wyrwane z zawiasów, a w pokojach panuje chaos. Przechodzę przez wszystkie pomieszczenia i zatrzymuję się w sypialni rodziców. Biorę złoty zegarek taty, busolę i chowam do kieszeni. Podchodzę do szafy i wyciągam mamy ulubioną sukienkę i łańcuszek. Idę tym razem do mojego pokoju i zaczynam się pakować, powoli, układając każde ubranie na kupce. Schodzę na dół i wystawiam na dworze walizkę. Wracam do środka, rzucając do salonu kawałki desek, gazet, drewna, aż uzbiera się duży stos. Zapalam zapałkę i rzucam w sam środek. Podchodzę do firanki i robię to samo, podpalam ją. Zostawiam włączone palniki kuchenki i wychodzę. Zapalniczką zapalam drewniane belki i odchodzę na koniec ulicy.  Po chwili widzę wybuch. Cały dom rozpada się na drobne kawałki. Na szczęście jest oddalony o kilka metrów od innych. Patrzę, jak palą się moje wspomnienia, nasze wspólne zdjęcia i pamiątki. Mam wrażenie, że widzę twarze rodziców w topniejących szybach. Uśmiechają się i dają do zrozumienia, że będzie dobrze, nie pozwalają mi się obwiniać.

- Co panienka tutaj robi?- podchodzi do mnie jakiś starzec.

- Żegnam się- odpowiadam mu, ocierając policzki z łez- Pięknie się pali, prawda? A ja idę zacząć nowe życie, proszę pana- słysząc syreny, przyspieszam kroku, aż docieram do uliczki, skąd się teleportuję.

 ~Prędzej czy później wszys­cy mu­simy roz­stać się z przeszłością.- Dan Brown